Budownictwo jednorodzinne uformowało się w Anglii w XVII w. Kamienice czynszowe pojawiły się na początku XVIII w. w miastach Anglii także Francji (pierwsze budynki czynszowe znano już w czasach starożytnych w Grecji i w Rzymie – insula).

W czasach aktualnych funkcję domów pełnią domy wielorodzinne (bloki mieszkalne, kamienice) oraz jednorodzinne.
W tym miejscu mamy domy Pruszcz Gdański. Czas jednak na troszkę historii. Najstarszą postacią domów są jaskinie (paleolit), szałasy, ziemianki (mezolit).
Pierwsze domy były jednoizbowe (neolit), w epoce brązu i żelaza występują już trzyizbowe (Biskupin). Stawiano je z gałęzi oblepianych gliną, drewna i kamienia. W okresie starożytnym w Egipcie, Mezopotamii budowano domy z cegieł ręcznie lepionych z gliny i suszonych na słońcu.
Były to domy wieloizbowe, nieraz z dziedzińcem wewnętrznym, wtedy pojawiły się także budynki piętrowe. W Europie, wykształcił się dom grecki i dom rzymski. Wraz z rozpadem cesarstwa rzymskiego nadeszło załamanie rozwoju budownictwa. Tradycje domu rzymskiego kontynuowała architektura islamu.
W Europie chrześcijańskiej, w czasie wczesnego średniowiecza funkcję domów pełniły warowne zamki oraz drewniane chaty budowane na terenie grodów oraz podgrodzi alternatywnie jako rozproszone (wieś), na terenach chronionych w sposób naturalny – np. w lesie. W miastach w wieku XIII i XIV dom to przeważnie budynek o drewnianej konstrukcji szkieletowej, które zaczęto zastępować budynkami o ścianach murowanych (budynki w konstrukcji “muru pruskiego“ budowano jeszcze na początku XX w.).
W okresie gotyku w budownictwie miejskim zaczęto wznosić najczęściej dwu-, trzypiętrowe kamienice szczytowe. Właśnie z historii czerpią współczesne mieszkania Pruszcz Gdański