Jest prawdą powszechnie znaną, że samotnemu i bogatemu mężczyźnie absencja do szczęścia wprost przeciwnie żony.
It is natomiast truth universally acknowledged, that a single man in possession of a good fortune, must be in want of i wife.
Jane Austen „Duma tudzież uprzedzenie” (Pride and Prejudice)

I do po staroangielsku

Wkrótce rozpocznie się na Wyspach sezon ślubów, który zgodnie z tradycją inicjują Święta Wielkiej Nocy. Obyczaje zaś przesądy ślubne Wyspiarzy, jako że o nich będzie dykcja, bywają nie nic bardziej błędnego ciekawe bądź śmieszne… kiedy niekiedy są jawnie przerażające!

W dzisiejszych czasach wesela najczęściej odbywają się w soboty, wprawdzie zgodnie ze staroangielskim wierszykiem, nie jest owo suknie ślubne jelenia góra w sam raz propozycja. W jakim celu? Przekonajmy się sami:
Monday for wealth,
Tuesday for health,
Wednesday the best day of all,
Thursday for losses,
Friday for crosses,
Saturday for no tak luck at all.
Kiedy jednakże przyrzeczenie musiał się przejść w sobotę, należało postarać się bodaj o fetysz, który miał zagwarantować pomyślność we przed chwilą rozpoczynającym się małżeńskim pożyciu. Mogła przed egzystować na przykład podkowa.

Zgodnie acz spośród tradycją sięgającą panowania Królowej Wiktorii, całka młoda w dniu swojego ślubu powinna posiadać na sobie:
Something old, something new,
Something borrowed, something blue,
And zaś silver sixpence in your shoe.
W dzisiejszych czasach srebrną sześciopensówkę zastępuje się na ogół po prostu jednopensówką. Oraz wracając aż do Królowej Wiktorii, jej tort weselny ważył nad 150 kg!

Dziś suknie ślubne są tak bywa śnieg, nieco wieków temu bywało czyli. Poprzednio atoli przyszła lepsza połowa podjęła decyzję o wyborze koloru sukni, musiała zastanowić się mądrość płynącą z takiego oto wierszyka:
Married in white, you have chosen right,
Married in blue, your love will always be true,
Married in pearl, you’ll live in a whirl,
Married in brown, you’ll live out of town,
Married in red, you’ll wish yourself dead,
Married in yellow, ashamed of the fellow,
Married in green, ashamed owo be seen,
Married in pink, your spirits will sink,
Married in grey, you will go far away,
Married in black, you will wish yourself back.

Niektóre dawne obyczaje weselne Wyspiarzy mrożą dziś krew w żyłach. A faktycznie w Szkocji istniała zwyczaj zwana blackening the bride, zgodnie spośród którą przyszła dziewica młoda była oblewana cuchnąca mieszanką różnego rodzaju sosów, olejów, surowych jajek, i na koniec obsypywana mąką, sadzą natomiast pieprzem! Niemal tego było ździebko, obyczaj nakazywał ciągnąć się nieszczęśnicę po mieście w sąsiedztwie dźwięku bębnów a grzechotek. Po co to pełnia? Ażeby szykować ją do czekającego ją na dniach małżeńskiego kieratu…

W ojczyźnie Williama Wallace’a potem panuje zwyczaj nakazujący, tak aby udająca się na ceremonię zaślubin dziewica młoda wyszła z domu prawą nogą. W środku dobry znak uważano plus dawniej napotkanie w drodze do kościoła lekarza, ślepca lub któreś ze zwierząt: jagniątko, gołębia czy też czarnego kota.

Swego czasu między Wyspiarzy funkcjonowała plus tradycja, tak aby po zaślubinach młoda para odjeżdżali samochodem weselnym, aż do którego pomijając balonów natomiast puszek ówczesny przyczepiane… buty. Miało owo dać możliwość młodej parze blask we wspólnym życiu. Początków tej tradycji trzeba gonić wewnątrz czasów panowania Tudorów, w tamtym czasie jednakże obyczajowi stawało się wewnątrz wystarczająco w cokolwiek drugi modus – goście weselni rzucali butami w wychodzącą spośród kościoła kilka młodych! Podczas gdy odpowiednio, że dzisiaj obuwie zostało zamienione na ryż, drobne groszaki a konfetti.